Sinds ruim tien jaar loop ik bij climax, puur recreatief. In 2014 ben ik voor het eerst meegegaan met het Climax team 211 van de Roparun. Mijn taak was het besturen van onze eigen camper en het helpen bij de catering. Omdat mijn baan nogal veel tijd kost, inclusief weekenddiensten, heb ik nauwelijks bemoeienis kunnen hebben met de voorbereidingen. Ik had dus geen idee wat me te wachten stond en heb het maar over me heen laten komen.
Alles bleek zeer goed voorbereid te zijn en veel meer te behelzen dan ik me had voorgesteld. Die enorme vrachtwagen alleen al! Gaandeweg de dagen (en nachten) werden de zaken die in werkelijkheid net iets anders liepen dan voorzien, soepeltjes en in goed overleg opgelost. Het gevoel van saamhorigheid door de gezamenlijk geleverde inspanning had ik nog nooit eerder ergens meegemaakt. Leuk!!
Het besturen van de camper en het ‘ helpen’ bij de catering bleek een combinatie van taken te zijn die vrijwel continue inzet vergde. De camper was tijdens de verplaatsingen een soort rijdend babbel-café en werd, eenmaal op de rustplek aangekomen , zeer gewaardeerd als douche en toilet. Het ‘beheren’ van de afvaltanks heeft helaas een aantal onvergetelijke herinneringen opgeleverd…
In juni 2015 was het weer zover: Roparun! Voor de tweede keer mee als chauffeur/verzorger etc. Door mijn enthousiaste verhalen is ook mijn echtgenote Rosemarie Laan aangestoken. Ze gaat mee als fietser. De editie 2015was opnieuw een onvergetelijke ervaring. Minder verrassend natuurlijk dan de eerste keer maar daardoor ook strakker georganiseerd en nog soepeler verlopend. Meest opvallend dit jaar: ons team gaat echt voor de ondersteuning van het goede doel en geeft zo min mogelijk voor ‘zichzelf’ uit. Kan een beetje rommelig overkomen maar: geen dure bussen, hotelovernachtingen en dure teamkleding voor ons zelf en dat past goed bij het team. En… samen met Rosemarie is nog veel leuker dan alleen!
Het verzorgen (en beetje verwennen) van de lopers en fietsers, en daar draait het natuurlijk allemaal om, is werkelijk ontzettend leuk. En dan na drie dagen als voltallig team geradbraakt over de Erasmusbrug en op de Coolsingel finishen: onvergetelijk! Daarom ga ik ook dit jaar weer als chauffeur mee met de Roparun!
Arts in ziekenhuis de Gelderse Vallei
In mijn dagelijkse werkzaamheden als arts word ik veelvuldig geconfronteerd met de ziekte kanker en de gevolgen die dit heeft voor patiënt en familie. Door het vele onderzoek is er de laatste jaren gelukkig veel veranderd in de diagnostiek en behandeling van de verschillende soorten kanker: veel behandelingen zijn effectiever geworden met veel minder bijwerkingen. Wij zien daar dagelijks de positieve gevolgen van. Het blijft echter in veel gevallen een enorme rotziekte. De stapjes voorwaarts zijn vaak maar heel klein.
Het is dus heel belangrijk dat er geld beschikbaar is om dingen te doen en te organiseren die het leven van patiënten die nu kanker hebben dragelijker maken. Voor wie het prachtige nieuwe oncologisch centrum van ziekenhuis de Gelderse Vallei eens bezoekt, is het snel duidelijk: her en der staat aangegeven dat net die extra meubels, materialen en/of diensten betaald worden door Roparun of Alpe d’Huzes.
Klik hier als u via mij en ons team de Roparun wilt steunen.
Bij voorbaat dank,
Rik Heijligenberg
Geef een reactie