Twee jaar geleden  deed manlief, Rik Heijligenberg, als chauffeur en cateraar mee aan de Roparun in team Climax. Dolenthousiast, doodmoe en met flinke deuken in de camper van de hagelstenen, kwam hij thuis. Een belevenis die ik volgens hem niet mocht missen. En hij had bedacht: fietsen, dat is echt iets voor jou!

Tja, hardlopen ging niet meer door een voetprobleem (en daarom heb ik ook enige jaren geleden na een paar mooie jaren trainen bij Climax mijn lidmaatschap beëindigd), maar fietsen kan ik wel!. Veel gedaan, ook lange afstanden. Ik moest wel trainen voor lange zitten op een voor een fietser laag tempo en in juni was het zover! De eerste nachtetappe zal ik niet snel vergeten: op de allereerste serieuze heuvel kon ik de (zeer snelle!) lopers niet bijhouden en reed ik op het laats in het stikkedonker hellemaal alleen op een smal weggetje. Gelukkig was het heuvelaf weer snel ingehaald lees verder in mijn verslag. Nadien gelukkig alleen maar positieve ervaringen. Zonsopgang. Fluitende vogeltjes. Kletsen met de lopers. Manlijke teams die zich niet wilden laten ‘chicken’ door een vrouwelijke loper (Marieke is echte te snel voor de meeste mannen!!). Het teamgevoel….

Eenmaal over de finish in Rotterdam was de eerste gedachte: volgend jaar weer maar wat is een jaar lang!

Hopelijk wordt het dit jaar vanuit Hamburg  net zo’n mooie ervaring als vorig jaar was. Aan de voorbereiding kan ik helaas door drukke werkzaamheden niet veel bijdragen maar ik hoop dat tijdens de run dubbel en dwars goed te maken.

Arts in ziekenhuis de Gelderse Vallei

In mijn dagelijkse werkzaamheden als arts word ik veelvuldig geconfronteerd met de ziekte kanker en de gevolgen die dit heeft voor patiënt en familie. Door het vele onderzoek is er de laatste jaren veel veranderd in de diagnostiek en behandeling van de verschillende soorten kanker: veel behandelingen zijn effectiever geworden met veel minder bijwerkingen. Wij zien daar dagelijks de positieve gevolgen van. Het blijft echter in veel gevallen een enorme rotziekte en geld voor onderzoek is dus nog steeds bitter nodig. De stapjes voorwaarts zijn vaak maar heel klein.

Minstens zo belangrijk is het geld dat besteed wordt aan de extra dingen die gedaan worden om het leven van patiënten die nu kanker hebben dragelijker te maken. Voor wie het prachtige nieuwe oncologisch centrum van ziekenhuis de Gelderse Vallei eens bezoekt, is het snel duidelijk: her en der staat aangegeven dat net die extra meubels, materialen en/of diensten betaald worden door Roparun of Alpe d’Huzes.

Klik hier als u via mij en ons team de Roparun wilt steunen.

Bij voorbaat dank,

Rosemarie Laan