Persoonlijk verslag van een eerstejaars Roparun fietser

Vorig jaar kwam manlief moe maar verschrikkelijk enthousiast terug uit Rotterdam: volgend jaar moet jij ook mee, als fietser! Zo gezegd, zo gedaan…

(Veel) minder getraind dan voorgenomen start het geheel om 9.30 uur bij Climax.

Een enorme vrachtwagen wordt door een eensgezinde groep vakkundig ingericht met bedden, koelkasten, kratten met persoonlijke spullen en ladingen eten. Ik sta er nog wat onwennig bij en leer langzaam alle gezichten en namen beter kennen.

De vrachtwagen wordt ingericht met bedden, koelkasten, kratten, rolcontainers en eten. Foto: John-Pierre Cornelissen

De vrachtwagen wordt ingericht met bedden, koelkasten, kratten, rolcontainers en eten. Foto: John-Pierre Cornelissen

Iets na 11 uur rijden wij (Rik, Annemieke, Johan, Arthur en ik) in de camper weg. Een vlotte reis via Maastricht. Aan boord een beschaafde conversatie en dito gedrag. Auto van Erik is voor ons. Busje komen we onderweg tegen. Daar ga ik het verder niet over hebben. De vrachtauto neemt een andere route.

Om 17.30 uur komen we aan in Saint Sauveur, als tweede. Vrachtauto is er niet veel later, busje pas om 19.15 uur… Heel verhaal… Ik krijg al een wat ander beeld op de groep… Koelkast vol bier is ook al op…

Een gezellige en lekkere BBQ (minder dan vorig jaar maar daar had ik dan weer geen erg in). Totaal zouden er volgens Jacintha 6 groepen komen maar bij de BBQ waren het er 4. Weinig onderling contact: iedereen is erg met de eigen groep bezig. Onze groep gaat als laatste naar bed als eindelijk alle drank op is…

Barbecue in Saint Sauveur. Foto: Arthur Jansen

Barbecue in Saint Sauveur. Foto: Arthur Jansen

Camper is lekker donker dus worden we (Rik, Annemieke en JP) gewekt om 9 uur: de cateraars worden gemist. Verse croissants!

De dag wordt verder gebruikt voor prepareren van fietsen, de geest en de benen (warming-up door Ben). Er worden foto’s genomen voor de sponsors.

Om een uur of een rijdt het busje met team A en de camper naar het startterrein. Indrukwekkend wel al die groepen en al die verschillende busjes, campers, vrachtauto’s en autobussen. Als lid van het niet-startende team lig ik lekker in de zon en loop een eindje over het enorme terrein. Team A eet pasta.

Roparun Startterrein naast vliegveld Parijs Le Bourget. Foto: Janneke de Jonge

Roparun Startterrein naast vliegveld Parijs Le Bourget. Foto: Janneke de Jonge

Een half uurtje voor de start lopen we daar heen. Isabella start als loper. Er starten 4 teams gelijk. Veel teams zijn compleet aanwezig en dan vind ik ook wel erg leuk…

Terug naar kamp en direct inpakken en door naar basiskamp 2.

Langs het parcours dus krijg ik mijn eerste goede indruk van hoe het nu is. Lekkere pastamaaltijd (de catering is uitstekend gedurende het hele weekend).

Al een uur voor wij moeten staat iedereen te dribbelen…

Wachten op de eerste teamwissel in Compiègne. Foto: John-Pierre Cornelissen

Wachten op de eerste teamwissel in Compiègne. Foto: John-Pierre Cornelissen

Om ongeveer 1 uur (ben juiste tijden na start eigenlijk wel kwijt…) komt team A aan en vertrekken wij.

Eerste indrukken: wat is het tussen de dorpen donker, wat lopen ze hard, wat is het afwisselend met telkens een nieuwe loper.

En dan komt na ongeveer 15 km de eerst “heuvel”… Ik houd de lopers niet bij! Er komt geen einde aan en je ziet natuurlijk ook niets. Ik fiets zo hard ik kan en kan alleen maar denken: niet genoeg getraind, ik laat het team in de steek! Maar ze lopen ook veel harder…

Rosemarie en Edwin in een nachtetappe. Foto: Xander Sas

Rosemarie en Edwin in een nachtetappe. Foto: Xander Sas

Eindelijk komt er een einde aan de beproeving en zie ik mijn team weer. De rest van de route denk ik bij elk heuveltje: help, niet weer! Maar verder valt het gelukkig mee. Ik kan het soms niet bijhouden maar dan gaat het om een klein stukje dat ik naar beneden snel weer inhaal. En troostend zegt iedereen: dat hadden ze vorig jaar ook…

Overigens zag ik in de loop van de nacht een fiets geduwd worden door een loper… En een team met 3 fietsers waar ook de ene de andere aan het duwen was..

En dan gaan de vogeltjes fluiten , komt de zon op en zien we het mooie franse landschap. Heerlijk! We halen heel wat teams in waaronder team 112 van de brandweer van Rotterdam.

Ergens tussen 7 en 8 komen we aan en krijgen we een heerlijk ontbijt.

Ontbijt met gebakken eieren in Bellenglise. Foto: John-Pierre Cornelissen

Ontbijt met gebakken eieren in Bellenglise. Foto: John-Pierre Cornelissen

Inpakken en verkassen. Dan slaat ineens de vermoeidheid toe. Maar het volgende kamp is luxe (wat een organisatie, diep respect voor al het voorwerk) met wc. Ze zetten een heerlijk veldbedje voor me neer en in de schaduw onder mijn dekbed slaap ik  een paar uur. Daarna zijn er hamburgers de luxe. Rik is weer lekker bezig geweest, zo ken ik hem! (Ook een reden waarom ik dit avontuur wel aandurfde…)

Water, een wc, elektriciteit en Hamburgers de Luxe op het terrein van Transportbedrijf Soussi in Quiévrechain. Foto: John-Pierre Cornelissen

Water, een wc, elektriciteit en Hamburgers de Luxe bij Transportbedrijf Soussi in Quiévrechain. Foto: John-Pierre Cornelissen

Na de middag arriveert team A en gaan wij weer op weg. Maar 60 km dit keer en heerlijk in het zonnetje. Mooi landschap in Frankrijk en daarna België in. Lange glooiende weg. Deze etappe vond ik een makkie… En alweer team 112 ingehaald.

Fietsbroeken zijn al niet flatteus, maar er zijn dames die het ons wel erg moeilijk maken… Gauw dit team inhalen want we worden misselijk… Xander maakt opnames zodat iedereen kan zien dat wij echt niet overdrijven.

Een lange glooiende weg door het heuvelachtige landschap. Foto: Janneke de Jonge

Een lange glooiende weg door het heuvelachtige landschap. Foto: Janneke de Jonge

Het begeleiden van alle lopers vond ik geweldig om te doen maar het begeleiden van Marieke gaf toch wat extra’s. Mannelijke lopers vinden het worden ingehaald door zo’n kittig blond “vrouwtje” toch erg vervelend… Gechickt worden schijnt dat te heten (veel nieuwe worden geleerd dit weekend…). Een fietser reed bijna van de weg af toen Marieke voorbij kwam.

Basiskamp bij Zele waarover iedereen het al tijden heeft. Even slapen. Volledig gedesoriënteerd word ik wakker. We moeten zo alweer. Het regent! Gelukkig stopt dat ook weer. We gaan naar het punt waarvandaan we met beide teams door Zele gaan. Team A is nat en verkleumd. Zele is inderdaad belevenis maar het ging zo snel dat ik er niet veel van kan navertellen.

Xander fiets door het feestgedruis in Zele. Foto: Daniel Rommens

Xander fiets door het feestgedruis in Zele. Foto: Daniel Rommens

En daarna is het nog een eind lopen tot het basiskamp. Team A loopt nog ruim 5 km extra en team B begint met 5 km aan een stuk, niet ideaal, volgend jaar toch anders. En we moeten ook nog even op de bus wachten, want een goed bedoeld initiatief pakt wat ongelukkig uit…. Hoort erbij maar naarmate het weekend vordert bemerk ik ook bij mezelf een wat dunner schilletje.

Tweede nacht. Motregen, soms wat hardere regen. Lastig met mijn bril op. Minder koud dan eerste nacht. Zadelpijn. België is niet zo mooi…

Antwerpen. Run-bike-run, dus even in de bus. Tijd om te eten maar verder gaat het ineens zo hard, ik wil zo snel mogelijk weer op de fiets! De stad is mooi maar niet waar wij doorheen gaan. Lastige route ook wel en dus ook wat lastigere wissels.

De vogels gaan fluiten en het wordt weer licht. Wel minder mooie zonsopgang dan de nacht ervoor door het miezerige weer…

Zonsopgang na een regenachtige nacht. Foto: Janneke de Jonge

Zonsopgang na een regenachtige nacht. Foto: Janneke de Jonge

Ossendrecht! Een hoogtepunt! Anderhalve kilometer carnaval. Het hele dorp verkleed langs de weg. Weer zo’n podium (Zele ook al). Hartverwarmend. Kippenvel. En ook anderhalve kilometer geen zadelpijn… Helaas is die na het dorp direct weer terug.

Er staan nu al meer mensen langs de weg en de tijd lijkt dan sneller te gaan. We hebben weer team 112 ingehaald!

Aankomst in Bergen op Zoom waar team A net aan ontbijt begint. Dat valt me tegen. “Mijn” lopers hebben zo hun  best gedaan en dan duurt de wissel zomaar een half uur. Ik heb echt moeite om me daar overheen te zetten. Zal ook wel aan de vermoeidheid liggen.

Basiskamp Bergen op Zoom. Foto: John-Pierre Cornelissen

Basiskamp Bergen op Zoom. Foto: John-Pierre Cornelissen

Team A vertrekt met z’n allen voor 28 km run-bike-run.

Na een lekker gebakken eitje val ik even op een stoel in slaap. Rik legt mijn dekbedje over me heen, wat is het toch een schat.

Op naar het laatste wisselpunt. Wel even zoeken maar het gaat goed.

De laatste 30 km. Team uitgebreid met Ben die “even”de laatste 30 km meeloopt en Annemiek op de fiets. Run-bike-run dus totaal 6 fietsen. En twee lopers… Afgesproken wordt dat er gewisseld gaat worden om de kilometer en dat Xander dit zal aangeven.

Annemieke, Xander, Marieke, Erik, Ben, Edwin en Bert tijdens de Run-bike-run bij Barendrecht. Foto: Satish Kumar Beella

Annemieke, Xander, Marieke, Erik, Ben, Edwin en Bert tijdens de Run-bike-run bij Barendrecht. Foto: Satish Kumar Beella

Al snel wordt dit overgenomen door Ben. Met instemming van het hele team wordt er in hoog tempo gelopen met strakke wissels. Ben heeft de regie en zorgt voor het goede snelheid en voor het door de fietsers uit de wind houden van de lopers. We halen het ene na het andere team in. Waaronder: team 112!!! Marieke loopt dan en ik vind het een memorabel moment. En glorieus. Roparun is geen wedstrijd maar toch… Juist dat inhalen van andere teams geeft een doel en laat de tijd sneller gaan.

Hoe laat we precies bij de Erasmusbrug arriveren weet ik niet. Het hele team compleet voelt goed. Lopend de brug over met z’n allen geeft een kick. Fiets weg en langzaam de finish naderen, applaus van publiek, muziek: het voelt als een warm bad.

Op weg naar de Roparun finish op de Coolsingel. Foto: Cathy Schouten

Op weg naar de Roparun finish op de Coolsingel. Foto: Cathy Schouten

En dan zijn we erdoor. Bubbels, foto, familieleden erbij (niet voor ons,  als ik het weer mag doen dan geef ik de kinderen opdracht daar te zijn).

De groep valt uiteen. De metro terug naar Schipluiden en camper terug naar huis. Douchen!! Pas tijdens het eten stort ik echt in.. Niet lang daarna lig ik voldaan in mijn bedje.

Gelukkig is daar nog de groep app.

Rosemarie Laan

Finish foto Roparun Team Climax Ede 2015. Foto: Ger Hagendoorn

Finish foto Roparun Team Climax Ede 2015. Foto: Ger Hagendoorn